Door de jaren heen zijn scholen opgericht die de kunsten onderwijzen: dansen, piano spelen, tekenen,… De kunst van het word is echter eentje die lange tijd verbaal is doorgegeven. Verhalen werden rond het kampvuur verteld en leefden zo verder van generatie op generatie. Het grootste deel van de bevolking was tot de industriële revolutie analfabeet. Als men tijdens de middeleeuwen of de Gouden Eeuw mensen wilden bereiken met de kunsten, spraken ze andere zintuigen aan, zoals het ook en het oor. Muziek, dans en beeldende kunsten floreerden en scholen werden opgericht waar men deze kunsten onderwees. 

Leren schrijven op deze manier, was echter lange tijd ondenkbaar. Omdat de taal met de paplepel wordt ingegoten, denkt men dat het niet te leren is, zoals een muzikant noten leert lezen. Toch zijn intussen veel technieken ontwikkeld om het vertellen van verhalen te versoepelen, in welke vorm dan ook. Elke kunst kan zelf aangeleerd worden, net zoals het maken van een auto. Maar als anderen het voorheen al hebben gedaan, loont het de moeite mee te varen op hun expertise en ervaringen. Zoals een schrijfdocent ooit tegen me zei; je hoeft niet elke keer het wiel opnieuw uit te vinden.

Toch is de basis van schrijven het vinden van je eigen stem. Dit doe je vooral door veel te schrijven, meters en meters papier zullen er doorheen gaan voor je een echt goede zin op papier krijgt. Hoe krijg je die meters op papier? Dat moet soms geforceerd worden, aan de hand van oefeningen die je geest kanten uit stuurt die je zelf niet had kunnen verzinnen. Beginnen vanuit iets is altijd beter dan vanuit niets. Het kan een foto zijn waarbij je een verhaal moet verzinnen, waaraan je in verschillende versies verschillende wendingen geeft. Je kan oefenen met perspectief of een wandeling maken waarin je geforceerd wordt anders naar een omgeving te kijken.

Om creatief te leren schrijven, moet je origineel omgaan met taal en met woorden dansen. Journalistieke verhalen zijn informatiever van aard, maar vragen dezelfde structuur en als eender welk ander verhaal. Bij het schrijven van wervende teksten (copywriting) is een andere invalshoek nodig. Hier focus je op het product en het lokken van de lezer naar een bepaalde tekst, waarbij je de algoritmes van zoekmachines en continu veranderende SEO-wetten op een originele en onopvallende manier meeneemt. Dit is allemaal niet moeilijk, als je weet hoe je het doet. Wandelen is niet moeilijk, als iemand je de weg wijst.

Teksten vragen erom gelezen te worden. Liefst door meerdere mensen. Zelf kritisch naar je teksten kijken, is moeilijk. Naasten vragen om het te doen, is nog moeilijker. Iedereen is een lezer, je moet niet in het vak zitten om constructieve feedback te kunnen geven – ook al variëren meningen van persoon tot persoon en zijn ze zelden rechtlijnig. Het verschil zit erin dat iemand uit het vak kan zien waarom bepaalde dingen niet werken en zo de weg kan wijzen in een andere richting, die misschien rijker is in kleur en geur. Toch ben jij uiteindelijk degene die moet beslissen welke weg je inslaat.