Op citytrips raakt de verwende reiziger uitgekeken, zegt de reistrendwatcher. Daarom is de verrassingsreis bedacht. Pas op Schiphol hoor je waar de reis naartoe gaat.
Ik sta oneindig te twijfelen voor mijn kast, elk kledingstuk lijkt noodzakelijk. Het enige dat ik weet over mijn reisbestemming is dat het er ongeveer 20 graden zal zijn. Dat kan in het najaar zo’n beetje overal zijn, dus mijn koffer is voller dan hij zou moeten zijn. Ik probeer me op alle mogelijke situaties voor te bereiden, want ik heb geen flauw idee wat ik ga doen: ik ga op een blind break.
Op Schiphol ontmoet ik vriendin Natalie, mijn reisgenote, en nemen we de kraskaart met daarop onze twee bestemmingen onder handen; we zullen in vijf dagen naar twee verschillende plekken gaan. Maar welke twee? De kraskaart brandt al de hele dag in mijn tas. ‘We sturen de kaarten expres een tijd van tevoren op’, zegt Raymond Klompsma, een van de bedenkers van srprs.me, het bedrijf achter de blinddoekreizen. ‘Het is als een kerstcadeautje dat je onder de boom legt; elke keer dat je er voorbij loopt, vergroot het je nieuwsgierigheid en bouwt de spanning op’.
Op de kraskaart zitten twee post-its; op de bovenste staat hoe laat we op Schiphol moeten zijn en op de onderste wanneer we voor het tweede deel van de trip op het nu nog onbekende vliegveld van bestemming 1 moeten zijn. Natalie vist een muntje uit haar tas, we krassen de cijfers tevoorschijn en vullen die in op onze webpagina. Wanneer we op de knop ‘Put us out of our mystery’ klikken, verschijnt daar de tekst: ‘Jullie gaan naar Porto, Portugal’. Een beeld van mintgroene huisjes in de zon schiet over mijn netvlies en verbaasd kijken we elkaar aan. Hoe rijmt dat met het matige weerbericht?
Blind break trend
‘De blind-breaktrend maakt deel uit van een grotere reishype’, zegt Tessa aan de Stegge van trendwatchingbureau Cherry Picker. ‘Reizigers kiezen vaker voor ervaringsreizen, ze willen uit hun comfortzone komen, zichzelf leren kennen en zichzelf uitdagen’. Een verrassingsreis past daar perfect in, want wat is uitdagender dan in een vreemde stad terechtkomen zonder enige voorbereiding? ‘Doordat reizen gemakkelijker is geworden, doen mensen sneller een impulsaankoop’, zegt Aan de Stegge. ‘Je kunt denken: zal ik een nieuwe broek kopen of een weekendje weggaan?’ Dat die laatste aankoop een sprong in het diepe is, is dan niet zo erg: het heeft de potentie een unieke ervaring te worden, en als het tegenvalt dan is het maar zo.
Ook zijn veel mensen volgens Aan de Stegge druk bezig met het creëren van een eigen persoonlijkheid op social media en de manier waarop je reist, is dan belangrijk. ‘Als je op social media kunt vertellen dat je naar Schiphol bent gegaan zonder te weten waar naartoe, val je op.’
‘Volg mij maar’
Ik ben al eerder in Porto geweest, maar toen liep ik achter mijn vader aan die de hele reis tot in de puntjes had gepland en ‘volg mij maar’ riep met een reisgids in zijn hand. Nu vragen we de man naast ons in het vliegtuig om tips en hij suggereert een hele lijst met leuke uitstapjes, de receptionist van het hotel vertelt ons waar we het lekkerst kunnen eten en ik vraag een vriendin die hier enkele weken geleden nog was naar de leukste plekjes. Het idee mij te kunnen voorbereiden op elke situatie heb ik laten varen toen ik in het vliegtuig al direct mijn telefoon kwijtraakte. Dus uiteindelijk gaan we de stad in met een plattegrond in de hand waarop enkele plekken zijn omcirkeld.
We lopen langs de rivier de Douro richting het oude centrum van Porto. De porthuizen, volgens reisgidsen een must, slaan we over, maar wanneer we voorbij een leuk park komen, blijven we daar een hele tijd zitten om te vlechten met de draadjes die we in een winkeltje verderop hebben gekocht. In een steegje zien we een dikke zalm op de barbecue liggen en we besluiten daar te gaan eten en wanneer we verdwalen, loopt een student met ons mee naar de uitgaansbuurt. We stappen op de oude tram die voor ons hotel stopt en blijven zitten tot de laatste halte, zonder te weten waar hij ons heen brengt. Wanneer de conducteur vriendelijk vraagt de tram te verlaten, zijn we aangekomen bij de plek waar de Douro uitmondt in zee en daar blijven we hangen bij een rommelmarkt in een parkje.
Verrassingseffect
‘Eigenlijk gaat het meer om de ervaring dan om het verrassingseffect’, zegt organisator Klompsma later. ‘Het is spannend pas op het laatste moment te weten te komen wat je bestemming is, maar nog interessanter is hoe je je uit die situatie redt. Hoe gedraag je je in een vreemde stad zonder voorbereiding? Iedereen pakt het anders aan: sommigen vragen inwoners advies, anderen gebruiken internet en weer anderen gaan doelloos rondlopen in de stad.’ Het is ook een manier om jezelf te leren kennen. ‘Wij willen mensen laten zien dat elke stad mooi is en het overal leuk kan zijn, het hangt allemaal af van je eigen instelling’, zegt Klompsma, ‘normaal google je je reis kapot, je weet voor je vertrekt waar de belangrijkste bezienswaardigheden zijn en wat iedereen overal van vindt. Het is alsof je alles al gezien hebt. Wanneer je naar een stad gaat zonder enige voorkennis is je oordeel niet gekleurd door de recensies die je op internet hebt gelezen, dan ga je de stad door een andere bril zien.’
Volgens Klompsma doe je de leukste ervaringen op als je geen verwachtingen hebt. ‘Met een strikte planning kan veel mis gaan, maar als je niets verwacht, kan het alleen maar meevallen.’ Toch doen klanten van srprs.me er van alles aan om een tipje van de sluier op te lichten. Op de Facebookpagina proberen ze informatie over bestemmingen te ontfutselen van andere reizigers en polsen ze welke bestemmingen bij hun weerbericht passen. Sommigen kunnen de spanning niet aan en vullen de code voortijdig in op de pagina om achter hun bestemming te komen.
Tweede bestemming
Dan volgt onze tweede bestemming. Vooraf, aan het ontbijtbuffet, overwegen we of we enkele donuts mee moeten smokkelen in onze koffer, voor het geval het ontbijt in het volgende hotel tegenvalt. Ook in de souvenirshops is het een dilemma of we hier al ons geld al moeten opmaken of dat elders ook mooie armbandjes te koop zijn.
Daar staan we dan met onze koffers voor het grote bord met vertrekkende vluchten. Veel gaan inderdaad naar Madrid en Barcelona, maar we weten dat srprs.me nooit zo’n typische citytripbestemming zou aanbieden. Ik gok op Marseille en Natalie op Bristol; de verliezer moet trakteren. Ongeduldig gaan we zitten op een bankje en ik neem de zwarte envelop uit mijn tas, die scheur ik aan flarden: ‘Bristol!’ roep ik, Natalie slaakt een gilletje en de mensen om ons heen kijken op. Dat wordt trakteren vanavond.
Tijdens de vlucht proberen we informatie over de stad in te winnen bij het koppel naast ons. Ze kijken ons aan met grote ogen. ‘Hoe kunnen jullie níét weten waar je heen gaan?’, klinkt het verbaasd. Op het vliegveld in Engeland volgt een snelle zoektocht naar ponden om de prijzige shuttlebus naar de stad te betalen. De eigenaar van een winkeltje moppert wanneer we vragen of we bij hem euro’s kunnen wisselen. Na een zoektocht naar eten door de druilerige en lege straten van Bristol eindigen we met fish and chips bij M&M kebabs & burgers, de enige eettent die op dit nachtelijke uur nog open is.
Verrassingen van Bristol
Hier geen was die te drogen hangt op de balkonnetjes of praatgrage inwoners, wel statige Engelse kerken en keurige parkjes. In een van die parkjes vragen we een meisje dat een lepel probeert te snijden uit een stuk hout waar we naartoe moeten, zij stuurt ons richting Stoke’s Croft. Voor we het weten zijn we omringd door graffiti en kunstwerken van Banksy, vintagewinkeltjes waar creatievelingen zelfgemaakte juwelen verkopen en bakkerswinkels die beloven een boom te planten in Malawi voor elke taart die ze verkopen. We lopen binnen in het buurthuis Hamilton House en besluiten ter plekke mee te doen met een workshop chakrameditatie.
Bij alle snackbars en kappers krijgen studenten korting, hier en daar zien we een shirt van de talenschool EF (Education First) voorbijkomen en in het park vraagt een jonge Milanees of we geen kamer te huur weten. Een paar uur geleden wisten we nog niks over de stad, maar nu weten we zeker dat Bristol een studentenstad is.
Een uitwisselingsstudente van EF stuurt ons naar een heuvel bij een dorpje verderop waar je het mooiste uitzicht hebt over het Engelse landschap en de beroemde Clifton Suspension Bridge. Daar trekken we een fles champagne open terwijl de zon uit het zicht verdwijnt. Bristol heeft al onze verwachtingen overtroffen.